ژانوس اسطوره ها و افسانه های روم باستان. ژانوس دو چهره - او کیست؟ مدال یانوس خدای رومی

ژانوس دو چهره یکی از خدایان متعددی است که افسانه هایش را مدیون اساطیر روم باستان هستیم. به طور خاص، این شخصیت افسانه ای در یک زمان شاید اولین پادشاه لاتیوم بود (احتمالاً این خانه اجدادی قلب ایتالیا مدرن و خود رم است). در آن زمان های دور، این خدا در کاخی واقع در تپه Janiculum در ساحل راست تیبر زندگی می کرد. از اینجا یانوس بر سرزمین های تابع او حکومت می کرد. درست است، او برای مدت طولانی حکومت نکرد - به زودی یک پادشاه بسیار فعالتر و قدرتمندتر بر تخت نشست - مشتری، که با زئوس، مهمترین خدای جهان شناخته شد.

چرا ژانوس خدای دو چهره است؟ اعتقاد بر این است که از "همکار" الهی خود زحل، پادشاه لاتیوم استعداد خاصی دریافت کرد که این بود که کل گذشته و آینده را به وضوح ببیند. به همین دلیل است که ژانوس در همه تصاویر با دو چهره - جوان و پیر که در جهت مخالف (به آینده و بر این اساس به گذشته) روبرو هستند ارائه می شود.

به هر حال، نام "ژانوس" به طور تصادفی انتخاب نشده است. این کلمه اگر از لاتین ("جانیا") ترجمه شود، به معنای "در" است. با گذشت زمان، این "در" نه تنها به یک ویژگی نمادین جداکننده دیروز از فردا، بلکه به طور کلی نماد هر پایان و آغازی شد. خوب، پس از آن به نوعی این باور رایج شد که ژانوس دو چهره دو مقوله مانند "بد" و "خوب" را در یک بطری، همانطور که می گویند، ترکیب می کند.

ژانوس علاوه بر دو صورت، در دوران باستان با کلید نیز تصویر می شد، زیرا او را خدای «قفل» و «بازکننده» نیز می نامیدند. واقعیت این است که او از تمام تلاش های نظامی حمایت می کرد و معبد خود را داشت که درهای آن در زمان صلح محکم بسته می شد و فقط در زمان جنگ باز می شد. و در طول قرن های طولانی از وجود امپراتوری روم باستان، این دروازه ها، افسوس، تنها سه بار بسته شد. می توانید تصور کنید که اوضاع در آن زمان چقدر متشنج بود.

ژانوس دو چهره نیز سهم عملی قابل توجهی در توسعه رومیان باستان داشت. خداوند علاوه بر توانایی‌های روشن‌بینی «ماوراءالطبیعه» خود، به مردم چیزهایی مانند کشتی‌سازی، کشت زمین، پرورش سبزیجات و همچنین اصول حساب و کتاب را آموزش داد. برای هدف دوم بود که عدد رومی "CCS" در دست راست او به تصویر کشیده شد، یعنی. 300، در سمت چپ - "LXV"، یعنی. 65.

رومی ها حتی یک روز ویژه را به محبوب و مهمترینشان اختصاص دادند - جشن عذاب که در 9 ژانویه جشن گرفته می شد. به هر حال، احتمالاً تعداد کمی از مردم می دانند، اما این ژانوس دو چهره بود که نام اولین ماه سال را - Januarius یا به زبان ما ژانویه - گذاشت.

اما اصولاً خدای دو چهره روم باستان هیچ شاهکار خاصی برای پادشاهی خود انجام نداد. او خوش تیپ نبود، قدرت نامحدود و قدرت خاصی نداشت. با این حال، طبق افسانه، او می دانست که چگونه پدیده های طبیعی را "مدیریت" کند. پس قبل از ظهور فرقه مشتری، این ژانوس بود که بامداد درهای بهشت ​​را گشود و خورشید را به آسمان رها کرد و عصرها آنها را می بست تا نور ناپدید شد و شب فرا رسید. رومیان نیز معتقد بودند که ژانوس دو چهره خدای همه تلاش ها است، بنابراین قبل از شروع هر کاری، مردم از او کمک می خواستند و از او محافظت می کردند.

و نه چندان دور، دانشمندان پیشنهاد کردند که ژانوس نه دو، بلکه سه چهره دارد که هم گذشته و هم آینده و هم زمان حال را نشان می دهد. صرفاً به دلیل این که آخرین دسته موقت، خط نامرئی لحظه ای بین دو دیگر محسوب می شود، وجه سوم خداوند نامرئی است.

ژانوس دو وجهی: واحد عبارتی

امروز، اگر مقاله ما نبود، به ندرت کسی خدای ژانوس و تمام فضایل او را به یاد می آورد. در گفتار مدرن، در واقع، چنین واحد عبارتی وجود دارد که به دلایلی معمولاً در رابطه با غیرصادقانه، ریاکارانه استفاده می شود، یعنی، و اگرچه ژانوس دو چهره در زمان خود هیچ شاهکار برجسته ای انجام نداد، اما باید فکر کنید که او از این مقایسه بی طرفانه بسیار آزرده می شد.

نام Janus (lat. Jānus) از کلمه لاتین "januae" - در، "Jani" - طاق گرفته شده است. در روم باستان، اولین روز و اولین ماه سال جدید به نام Janus - Januarius، یعنی متعلق به ژانوس یا ژانویه نامگذاری می شد.

در آغاز ژانویه (ژانویه) مردم برای یکدیگر آرزوی خوشبختی می کردند و شیرینی می دادند تا تمام سال شیرین و شاد باشد. در طول تعطیلات، هر گونه نزاع و اختلاف ممنوع بود تا خشم خدای ژانوس را که می تواند رحمت خود را به خشم تبدیل کند و سال بدی را برای همه رقم بزند، برانگیخته نشود...

خدای دو چهره یانوس یک خدای ایتالیایی باستانی است.درها، ورودی ها، خروجی ها، گذرگاه های قوسی شکل و همچنین آغاز و پایان سال، آغاز و پایان زندگی. ساعت صبح هر روز به خدای ژانوس اختصاص داشت؛ نام او در آغاز نماز، در آغاز همه کارها، در اول هر ماه جدید ذکر می شد.

زندگی، مانند چرخه سالانه، یک چرخش بی پایان است، چرخ زمان.در Yana - Yāna - ارابه (از ریشه "yā")، یک ارتباط معنایی با کلمه لاتین "janua" وجود دارد - دری که مانند یک چرخ روی قفل های ردیف نیز می چرخد ​​و باز و بسته می شود و به شخص اجازه می دهد وارد شود. آینده و بستن در پشت سر او به گذشته. ارابه زمان ابدی و بی نهایت - در سانسکریت "eka-yāna" - eka-yana - یک ارابه واحد. tri-yana - tri-yāna - سه ارابه.

صفات ژانوس بود کلید، که با آن قفل درهای بهشت ​​را باز کرد و قفل کرد و خورشید را به آسمان رها کرد و در شام پس از بازگشت خورشید برای شب آنها را بست. ژانوس داشت کارکنان، یک سلاح ضروری برای دروازه بان برای دفع متجاوزان. ژانوس دروازه بان الهی است که در را "باز" ​​(پاتولسیوس) و "بستن" (کلوسیوس یا کلوزیوویوس) می کند.

یانوس قدیمی ترین خدای یونانی-رومی است که مانند الهه از درهای ورودی خانه محافظت می کند. وستا - نگهبان خانه، در هر خانواده مورد احترام بودند و خانه را از آسیب محافظت می کردند ، حامی هر آغاز ، اولین قدم در سفر به حساب می آمدند.

در هر شهر یک مرکز دولتی حکومت روم ایجاد شد. الهه وستا - Vesta populi Romani کویریتیوم، که همه اهالی شهر از آن کانون خانواده را روشن کردند. یونانیان باستان، هستیا را به عنوان الهه آتشگاه که با وستیا همخوانی دارد، احترام می گذاشتند.

در هر شهر دروازه های شهر، درهای ورودی فروم رومی را ساختند ژانوس کوئیریتوس - ژانوس کویرینوس.

دومین پادشاه روم باستان، نوما پومپیلیوس،از 715 تا 673 قبل از میلاد در رم سلطنت کرد. ه.، یک تقویم قمری-شمسی جدید معرفی کرد، سال شامل 355 روز بود، آنها را به روزهای هفته و تعطیلات (جشنواره) تقسیم کرد. پادشاه روم، Numa Pompilius دو ماه جدید به سال تقویم اضافه کرد - ژانویه، تقدیم به خدای ژانوس و فوریه(لاتین Februārius mēnsis "ماه Februus"، "ماه تطهیر" از لاتین Februa - "جشن پاکسازی"). ماه فوریه به فبروس، خدای اتروسکی جهان زیرین اختصاص داشت، جایی که روح مردگان پاک شده از گناهان به آنجا رفتند. مناسک پاکسازی - "februa، februare، februum"، در یک تعطیلات (dies februatus)، در ماه کامل، و همزمان با جشنواره به افتخار خدای طبیعت فاون (از لاتین Favere - مهربان، مهربان) برگزار شد. ). در تقویم جدید نوما پومپیلیوس، سال از مارس آغاز و در دسامبر به پایان رسید. اعتقاد بر این بود که خدای ژانوس محاسبه زمان، صنایع دستی و کشاورزی را به مردم آموخت.

نوما پومپیلیوس دستور ساخت پناهگاهی از خدای ژانوس را در قسمت شمالی فروم روم، متشکل از دو طاق قوسی سرپوشیده، در وسط طاق، تصویری از ژانوس دو چهره قرار داد. سربازان رومی از طریق درهای طاق خدای ژانوس به جنگ رفتند و درهای ژانوس باز ماندند و در انتظار بازگشت بودند. جنگجویان رومی که پیروز به خانه بازمی گشتند، از طاق درهای ژانوس عبور کردند، جایی که ساکنان شهر منتظر بودند و به آنها سلام کردند. در زمان صلح، طاق رومی یانوس با یک کلید قفل شده بود و از ساکنان شهر در برابر مشکلات و دشمنان محافظت می کرد. با توجه به تعداد ماه های سال، 12 محراب (دروازه) ژانوس در نقاط مختلف روم ساخته شد که به ایزد ژانوس تقدیم شده بود. رومی ها او را صدا زدند

Portus (portus - دروازه) مانند Janus (janus - در) خدای ورودی و خروجی بود. پورتوس خدای بندر، دروازه رودخانه ها یا دریا شد. یانوس حامی جاده ها و مسافران بود و مورد احترام ملوانان ایتالیایی بود و معتقد بودند که این ژانوس بود که به مردم یاد داد چگونه اولین کشتی ها را بسازند.

در زمان سلطنت نوما پومپیلیوس، سرشماری از تمام سرزمین ها و جمعیت رم انجام شد، شهروندان به صورت حرفه ای در اتحادیه های صنایع دستی - اصناف متحد شدند. داد و ستد کالا به صورت پایاپای انجام می شد، اما قیمت کالا برابر با سر دام بود. پکوساز اینجا اولین واحد پولی لاتین Pecunia بود.به ازای یک پکنیا 10 گوسفند دادند. نوما پومپیلیوس رومیان را از قربانی کردن انسان منع کرد و قربانی های بدون خون را به صورت پای عسل، شراب و میوه به خدایان معرفی کرد. یک گاو سفید در معابد برای خدای ژانوس قربانی شد، قربانی - «یاجنا» - یاجنا.

ژانوس، خدای یونانی-رومی باستانی زمان، با دو چهره در جهت های مختلف به تصویر کشیده شد. چهره جوان خدای ژانوس به آینده می نگریست، رو به جلو، و دومین چهره ریش دار پیرمرد ژانوس به زمان، به عقب، به گذشته تبدیل شد. بنابراین، یانوس وحدت و مبارزه اضداد - گذشته و آینده، پیر و جوان، زندگی و مرگ را به تصویر می کشد.

یانوس حتی قبل از ظهور مشتری در ایتالیا (زحل) سلطنت می کرد. ژانوس خدای آسمان و نور خورشید بود که دروازه های بهشت ​​را گشود و خورشید را در آسمان رها کرد و شب درها را پشت خورشید در حال خروج بست.

در حفاری های باستان شناسی شهرهای اتروسکی در شمال ایتالیا، که مدت ها قبل از روم رونق داشت، باستان شناسان ظروف برنزی کوچکی به شکل سر انسان با دو صورت در جهت های مختلف پیدا کردند. رگ ها به طرز شگفت انگیزی زیبا و گویا هستند. یک صورت آنها متعلق به یک جوان خوش تیپ است و دیگری به پیرمردی خندان و ریشو. تصاویر ژانوس دو چهره بر روی قدیمی ترین سکه های رومی یافت می شود.

نمونه اولیه خدای ژانوس ممکن است از قدیمی ترین قسمت ریگ ودا باشد که به زبان سانسکریت ودایی نوشته شده است. در سانسکریت یاما - جاما - پایان، مرگ. یاما پسر خدای خورشیدی Viva-Matchmaker، (Vīuuahuuant) - "نور زنده"، اولین شخصی است که برای نظم جهانی قربانی شد. یاما خدای مرگ است که در خانه ای ساخته شده از نور زندگی می کند، جایی که پس از مرگ صالحان می روند و خود خدایان می شوند.

در فرهنگ اسلاو باستان، پیش از مسیحیت، خدای بت پرست Svetovid با چهار چهره در جهت های مختلف به تصویر کشیده شد.

2006) می تواند بسیار متفاوت باشد. در برخی از آنها، طرح اصلی با در هم تنیدگی خطوط پنهان می شود، برخی از تصاویر تنها در یک پیچ خاص یا از یک فاصله مشخص قابل مشاهده می شوند. از این رو نام ها: "فریب ها"، "دو چشم"، "گرگ ها". این بار صحبت از این است که خدای دو چهره ژانوس دچار چه دگرگونی هایی شده است.

علم و زندگی // تصاویر

ژانوس دو چهره. مجسمه ساز ناشناس ایتالیا، قرن هجدهم. سنت پترزبورگ، باغ تابستانی. عکس مربوط به سال 2006.

سکه روم باستان.

بطری برنزی اتروسکی با دو روی. در حدود 250 ق.م ارتفاع 9.4 سانتی متر موزه فروید لندن.

دسته چاقو با سر گرگ و شیر دریایی. حکاکی عاج والروس. طول دسته چاقو 10 سانتی متر قرن بیستم. منطقه آرهانگلسک

خدایان اسلاو Svetovid و Triglav. قطعاتی از نقاشی های V. Korolkov. از کتاب: Grushko E., Medvedev Y. Myths and Legends of Ancient Rus'. - م.، 2003.

سوت گرگینه با سوارکاری چهار چهره روی قوچ خوک. 1981 V. Kovkina (متولد 1922).

شمعدان گرگینه "ماهی - پرنده". A. Yakushkin. 2006 ماژولیکا. منطقه ریازان، اسکوپین.

"Memento mori" (از لاتین: "مرگ را به خاطر بسپار"). آلمان، اواسط قرن شانزدهم. عاج. کاخ کونست، دوسلدورف (آلمان).

تصاویر دو چهره (تصاویر پیرزن ها در مدل موی زنانه پنهان شده است). قرن نوزدهم. آمریکا، فرانسه

گلدان "مه". در عکس ما فقط دو چهره را می بینیم.

گلدان چهار رخ "مه". A. Golubkina. 1899

نقش برجسته "موج" (نام های دیگر: "دریای زندگی"، "شناگر"). A. Golubkina. 1903 300 x 380 x 100 سانتی متر نصب شده در بالای ورودی جانبی به تئاتر هنر آکادمیک مسکو.

اگر کلمه ROME را به عقب بخوانیم، صلح دریافت می کنیم. دوره ای در تاریخ وجود دارد که می شد بین این کلمات علامت مساوی گذاشت. روم باستان هزار سال وجود داشت: از قرن پنجم قبل از میلاد. ه. تا قرن 5 میلادی e.، و تقریباً در تمام این مدت دولت شهر حاکم جهان باقی ماند. البته، حکومت روم به کل جهان گسترش پیدا نکرد، اما صدها قوم و قبیله - سواحل مدیترانه - برای حق و فرصت زندگی خود ادای احترام کردند. غنایم جنگی که روم دریافت کرد شامل جواهرات، نقاشی ها، مجسمه ها، دست نوشته ها و وسایل تزئینی بود. نه تنها چیزهایی به شهر ابدی آورده شد، بلکه غنائم زنده نیز به ارمغان آمد: بهترین صنعتگران، دانشمندان، هنرمندان، نویسندگان، بازیگران. بنابراین، فرهنگ روم باستان، دین، علم و هنر آن عمدتاً از فرهنگ های پیشرفته تر و قدیمی تر با مشارکت نمایندگان مردمان تازه برده شده تشکیل شده است.

رومیان باستان خدایان زیادی را می پرستیدند. اکثر این خدایان اجدادی در فرهنگ های دیگر دارند. خدای ژانوس که جایگاه ویژه خود را در پانتئون گرفت از کجا آمد؟

طبق افسانه ها، یانوس پادشاه منطقه لاتیوم بود - زادگاه زبان لاتین، او به مردم خود ساخت کشتی، شخم زدن زمین و پرورش سبزیجات را آموخت. ظاهراً برای این شایستگی ها، زحل به او هدیه شناخت گذشته و پیش بینی آینده را اعطا کرد: از این رو دو چهره - جلو و عقب.

سپس یانوس حامی همه اصول اعلام شد. اولین ماه سال یعنی ژانویه به نام او نامگذاری شد. او همچنین خدای درها بود، زیرا خانه با آنها شروع می شود. از آنجایی که جنگ به عنوان شغل اصلی رومیان باقی ماند، ژانوس نمی توانست با آن ارتباط نداشته باشد. معبدی طاقدار برای او ساخته شد که هنگام لشکرکشی رومیان درهای آن باز شد. در زمان صلح، درهای معبد قفل بود. دقیقاً معلوم نیست که اوضاع در واقعیت چگونه بوده است، اما مورخان محاسبه کرده اند که در طول صدها سال امپراتوری روم، معبد می توانست بیش از یک سال تنها سه بار بسته بماند. در آن روزها برای حفظ قدرت، انجام عملیات نظامی مستمر ضروری بود.

تصاویر ژانوس دو چهره بر روی قدیمی ترین سکه های رومی یافت می شود. اما در حفاری شهرهای اتروسکی که مدت ها قبل از تبدیل شدن رم به شهر رم در شمال ایتالیا شکوفا شده بود، باستان شناسان ظروف کوچک برنزی با هدف نامعلوم را پیدا کردند که به شکل سر انسان با دو صورت در جهت های مختلف ساخته شده بود. رگ ها به طرز شگفت انگیزی زیبا و گویا هستند. یکی از آنها متعلق به یک جوان زیبا یا زن جوان است و دیگری به پیرمردی خندان که احتمالاً خدای شراب دیونیسیوس است.

ترکیب چندین تصویر در مجسمه سازی که به یکدیگر تبدیل می شوند، در زمان ما نام ویژه ای دریافت کرده است: "پلی کونیا". ترجمه شده از یونانی، "poly" به معنای بسیاری است، و "eikon" به معنای تصویر است. باستان شناسان تکنیک مشابهی را در فرهنگ های دیگر، درست تا عصر حجر، کشف کرده اند. به عنوان مثال، ساکنان سواحل اقیانوس منجمد شمالی هنوز سنت حک کردن تصاویر جفتی از سر یک شیر دریایی و یک سگ، یک نهنگ و یک فوک، یک خرس و یک شیر دریایی را بر روی دسته چاقوها دارند. گاهی اوقات یک چرخش جزئی قطعه استخوانی برای دیدن تصویر یک شیر دریایی با گوساله در پیکره یک زن کافی است.

خدایان مشابه (با چند چهره) در تاریخ روسیه وجود داشته اند. بنابراین، در فرهنگ اسلاو باستان، پیش از مسیحیت، Svetovid با چهار چهره، یا به طور دقیق تر، با چهار سر در جهت های مختلف به تصویر کشیده شد. الهه Triglava به ترتیب دارای سه مورد از آنها است. در روسیه باستان، مسیحیت وام گرفته شده از یونانیان جایگزین باورهای قدیمی و خدایان قدیمی شد. فعال ترین مبارزه علیه آنها در شهرهایی انجام شد که معابد و مجسمه های بت پرستی در آنجا قرار داشتند - ابتدا در آنجا ویران شدند. طبق افسانه، "بت ها" معمولاً در رودخانه ها و دریاچه ها غرق می شدند. در روسیه جنگلی، بناهای مذهبی و وسایل خانه نیز در اثر آتش سوزی بی رحمانه نابود شدند. (یونان صخره ای خوش شانس تر بود: بسیاری از معابد و مجسمه های بت پرست تا به امروز باقی مانده اند، البته نه به شکل اصلی خود.)

مورخان باید ذره ذره در دست نوشته هایی به زبان یونانی و لاتین به دنبال اطلاعاتی درباره زندگی پیش از مسیحیت روسیه باشند. به ویژه، آنها در مورد Svetovid از اثر 16 جلدی وقایع نگار دانمارکی Saxo Grammarian (گرامر به معنای معلم ادبیات) آموختند. داستان خدایان اسلاو تنها به این دلیل در کتاب او به پایان رسید که دانمارکی ها با قبایل اسلاو جنگیدند و آنها را شکست دادند و معبد اصلی Svetovid را ویران کردند. Saxo Grammaticus شاهد عینی این رویداد است.

در میان مردم، یاد خدایان چند چهره و افراد چند سر فقط در افسانه ها حفظ می شد. یکی از آنها در مورد جوان مهربانی می گوید که قول ازدواج با دو دختر را به یکباره داده است. اما با دیدن نفر سوم در پنجره، دو مورد اول را فراموش کرد، شروع به صحبت از خواستگاری کرد و از دختر التماس کرد که به ایوان برود. او با سه سر بیرون آمد. در آنها بود که آن مرد دو دختر قبلی را شناخت. بدون خروج از ایوان، عروس غیرمعمول از مرد جوان خواست که به قول خود عمل کند، به قول خود عمل کند، به خصوص یکی که سه بار داده شده است. خوشبختانه این افسانه پایان خوشی دارد. معلوم شد که هموطن خوب دو دختر اول را در خواب دید و فقط سومی را در واقعیت ملاقات کرد.

مجسمه های چند وجهی در هنر عامیانه، به ویژه در اسباب بازی های سفالی نقاشی شده و سرامیک های خانگی حفظ شده اند. درست است، آنها از درجات الهی به شخصیت های کمیک منتقل شدند. پرندگان، ماهی ها و حیوانات در میان آنها ظاهر شدند. و شروع کردند به آنها "گرگ" خطاب کردند.

در منطقه کورسک، والنتینا کووکینا، صنعتگر عامیانه، از عروسک‌های گلی دو چهره که به جهات مختلف نگاه می‌کنند، مجسمه‌هایی از حیوانات خارق‌العاده از نوع «فشار کش» و ترکیب‌هایی با قهرمانان چهار چهره که مثلاً روی قوچ نشسته‌اند، مجسمه می‌سازد. خوک الکساندر یاکوشکین از شهر اسکوپین، منطقه ریازان، به عنوان استاد شمعدان های غیر معمول گرگینه شناخته می شود.

در مورد خدای باستانی ژانوس چطور؟ دو هزار سال از فروپاشی امپراتوری روم می گذرد. ادیان، آرمان ها و ارزیابی ها تغییر کرده است. ژانوس دیگر خدای آغازهای خوب و آینده نگری نبود، او از «دو رو» به «دو رو» تبدیل شد و به مظهر عدم صداقت و فریب تبدیل شد. و با ظاهری جدید، امروزه برای تعداد بسیار بیشتری از مردم نسبت به روزهای روم باستان شناخته شده است. جالب است که اخیراً ژانوس دو چهره خدای اتحادها و قراردادها اعلام شده است؛ اغلب سیاستمداران به نام او "جایزه" دریافت می کنند.

همچنین تغییراتی در تصاویر ژانوس در مجسمه ها و نقاشی ها وجود داشت. با سلطنت ایده "دورویی"، سرها حامل نمادهای مختلف شدند: زیبایی و زشتی، جوانی و پیری، دوستی و دشمنی، سرگرمی و غم. به جای چهره های مردانه، سرهای زن جوان و زیبا در نقاشی ها ظاهر می شدند که در مدل موی آنها هنرمندان مخفیانه اما بی رحمانه آنچه را همیشه جایگزین جوانی می کند به تصویر می کشیدند.

این تکنیک همچنین در کار مجسمه ساز روسی آنا گلوبکینا (1864-1927) منعکس شد. گلدان او "مه" به نظر می رسد مانند یک قطعه سنگ سفید خاکستری، بی شکل، ناهموار، مانند مه واقعی، همه چیز را در بر گرفته و به همه جا نفوذ می کند. اما با دقت بیشتری نگاه کنید، خواهید دید که چهره های انسان از طریق ماده "مرده" ظاهر می شوند: دو مرد و دو زن. آنها در طرف مقابل گلدان قرار دارند. یک نقطه واحد (در مقابل صورت پیرمرد) وجود دارد که بیننده می تواند از آنجا همه چیز را ببیند و مشخص کند که چه تعداد تصویر در "مه" پنهان شده است. اگر از نقطه‌ای دیگر نگاه کنید، گلدان به یک سر زن «دو رو» تبدیل می‌شود. در موارد دیگر، یک چشم دقیق همیشه قادر خواهد بود "از طریق مه" ویژگی های سه چهره مختلف را تشخیص دهد. گلوبکینا گلدان "چهارچهره" خود را ابتدا در سال 1899 و پس از سفر به پاریس در سال 1904 با سنگ مرمر مجسمه سازی کرد. در سال 1940، 13 سال پس از مرگ گلوبکینا، بیشتر آثاری که تا آن زمان باقی مانده بودند در برنز ریخته شدند. اما گلدان "مه" به سختی از این سود برد. به نظر من نسخه مرمر به بهترین وجه با نام آن مطابقت دارد. اثر دیگری از گلوبکینا که همچنین به عناصر اختصاص دارد، "موج" که یکی از ورودی های تئاتر آکادمیک هنر مسکو را قاب می کند، در برنز زیبا به نظر می رسد. بیشتر رهگذران متوجه چهره های انسانی در ترکیب ظاهراً انتزاعی نمی شوند - گلوبکینا آنها را به طرز ماهرانه ای پنهان کرد.

البته نمی توان گفت که خاستگاه همه تصاویر از این نوع به ژانوس بت پرست برمی گردد، اما انگیزه تخیل خلاق مدت ها پیش داده شد و مشابهی با ژانوس را می توان در فرهنگ های مختلف یافت. . این بدان معنی است که این بر برخی از ساختارهای عمیق طبیعت انسان تأثیر می گذارد.

ژانوس دو رو

یانوس، خدای گذشته، حال و آینده، درها، ورودی ها، جنگ و صلح و حامی همه تلاش ها، یکی از مهم ترین خدایان روم بود، اما برای یونانیان نیز کاملاً ناشناخته بود.

بر اساس برخی افسانه ها، او پسر آپولون بود. او در تسالی به دنیا آمد، اما در جوانی به ایتالیا آمد و در آنجا شهری در تیبر تأسیس کرد که آن را Janiculum نامید. در اینجا کیوان که به تبعید رفته بود به او پیوست و سخاوتمندانه تاج و تخت خود را با او تقسیم کرد. آنها با هم تمدن را به جمعیت وحشی ایتالیا معرفی کردند. مردم در دوران سلطنت خود چنان ثروتمند زندگی می کردند که این سال ها اغلب بعدها عصر طلایی نامیده می شد.

زحل اولین کسی بود که از ارتفاعات المپ اثیری به آنها آمد.

از پادشاهی خود محروم شد و از سلاح های پسرش به وحشت افتاد.

او همان وحشیانی است که به تنهایی در میان جنگل های کوهستانی سرگردان بود،

در یک قوم ادغام شد و به آنها قوانین و سرزمین لاتین داد

نامش را گذاشت که مدتها بود سالم به آن پناه برده بود.

عصری که زحل حکومت می کرد اکنون طلایی نامیده می شود.

ویرژیل

ژانوس معمولاً با دو چهره به تصویر کشیده می شد که به جهات مختلف نگاه می کردند، زیرا او نه تنها حال، بلکه گذشته و آینده را نیز به خوبی می شناخت. علاوه بر این، آن را نمادی از خورشید می دانستند که با طلوع، روز جدیدی را آغاز می کند و با فرود آمدن آن به پایان می رسد.

مجسمه هایی با یک چهره وجود داشت که برخی از آنها پیرمردانی با موهای خاکستری و ریش و برخی دیگر مردان جوان را نشان می دادند. مجسمه هایی هم وجود داشت که ژانوس سه یا حتی چهار سر داشت.

من جانوس هستم، بزرگ‌ترین اربابان،

به عقب و جلو نگاه می کنم،

مثل حامی دروازه می شمرد،

سال هایی که از آنها گذشت.

مسیرها را با برف می پوشانم

پرنده ها را از آب های یخ زده بیرون می کنم،

رودخانه ها را زیر یخ پنهان می کنم

و آتش ها را روشن می کنم.

لانگ فلو

آغاز هر سال و ماه و روز به ژانوس اختصاص داشت و در این هنگام قربانی های خاصی به محراب او می آوردند و دعاهای مخصوصی خوانده می شد. او همچنین حامی همه درها و راه ها بود. اعتقاد بر این بود که فقط با کمک او دعاها به گوش خدایان می رسد ، بنابراین در تمام مراسم مذهبی ابتدا نام او تلفظ می شد. او اغلب با کلیدهایی در دست راست و شاخه ای در دست چپ تصویر می شد. زمانی که او به نمایندگی از حامی سال، شماره 300 را در یک دست و 65 را در دست دیگر داشت.

همچنین اعتقاد بر این بود که او بر جنگ و صلح نظارت می کرد. معابد زیادی در سرتاسر ایتالیا به یانوس تقدیم شد. یکی از معروف ترین معابد او به دلیل مربع شکل بودن ژانوس کوادری فرانت نام داشت. هر دیوار معبد یک در و سه پنجره داشت. این دهانه ها معنایی نمادین داشتند - درها نمایانگر چهار فصل و پنجره ها - دوازده ماه سال بودند.

در زمان جنگ، درهای معبد کاملاً باز بود، زیرا افرادی که در جستجوی کمک یا تسلیت بودند به معبد هجوم می آوردند و برای جانوس قربانی می کردند. اما هنگامی که صلح فرا رسید، درها بلافاصله بسته شدند، زیرا دیگر نیازی به کمک خدا نبود. با این حال، رومیان مردمی جنگجو بودند که درهای معبد تنها سه بار در هفت قرن بسته شد و سپس برای مدت طولانی بسته نشد.

جشن های بزرگداشت ژانوس در اولین روز سال نو برگزار شد. یک ماه - ژانویه - نام او را داشت و به او اختصاص داده شد. در اولین روز این ماه، مردم به دیدار دوستان و اقوام می رفتند، برای آنها آرزوی سلامتی می کردند و هدایایی می دادند - این رسم رومی تا به امروز باقی مانده است.

یانوس تنها خدایان یونانی و رومی نیست که نامش به یک ماه یا روز هفته اختصاص داده شده است. در لاتین، نام روزهای هفته عبارت بودند از: dies Solis (روز خورشید)، dies Lunoe (روز ماه)، dies Martis (روز مریخ)، dies Mercurii (روز تیر)، dies Jovis ( روز مشتری)، می میرد ونریس (روز زهره)، می میرد زحل (روز زحل). این نام ها هنوز در قوانین و مقررات قانونی استفاده می شود. در انگلستان، روزهای هفته به نام خدایان ساکسون مربوطه نامگذاری می شدند.