رنگ آمیب معمولی کلاس Rhizopoda (Rhizopoda). آمیب پروتئوس در چه محیطی زندگی می کند؟

ساده ترین موجود زنده آمیب پروتئوس است، اگرچه انواع مختلفی از آمیب وجود دارد. نام خود را به افتخار پروتئوس، شخصیتی از اساطیر یونانی که تخصصش تغییر ظاهرش بود، گرفت. این موجود یک پروکاریوت است زیرا آنطور که بسیاری از مردم فکر می کنند یک باکتری نیست. این یک ارگانیسم بی رنگ از نوع هتروتروف، یوکاریوت ها است که می تواند از میکروارگانیسم ها و جلبک های تک سلولی تغذیه کند. این نوع جانور با وجود سادگی و چرخه زندگی کوتاه، نقش مهمی در طبیعت دارد.

شرح

بر اساس طبقه بندی، آمیب معمولی متعلق به پادشاهی "حیوانات"، زیرمجموعه "پرتوزوآ" و کلاس سارکدهای آزادانه است. ساختار این موجود بدوی است و به لطف برآمدگی های موقتی ظاهر شده سیتوپلاسم (که ریزوم نیز نامیده می شود) حرکت می کند. بدن پروتئوس تنها از یک سلول تشکیل شده است که یک موجود مستقل و کامل است.

آمیب معمولی یک یوکاریوت، یک جانور مستقل تک سلولی است. مشخصات آن به شرح زیر است: بدن نیمه مایع است، اندازه آن به طول 0.2-0.7 میلی متر می رسد و موجود را فقط می توان به وضوح زیر میکروسکوپ دید. تمام سطح سلول آمیبی با سیتوپلاسم پوشیده شده است که از "درون" محافظت می کند. در بالای آن غشای سیتوپلاسمی قرار دارد. آمیب دارای سیتوپلاسم دو لایه است. لایه بیرونی شفاف و متراکم، لایه داخلی دانه ای و سیال است. سیتوپلاسم حاوی واکوئل انقباضی آمیب (که در اثر آن مواد غیرضروری آزاد می شود)، هسته و واکوئل گوارشی است. هنگام حرکت، شکل سیتوپلاسم به طور مداوم تغییر می کند. پس از بررسی تصاویر، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که پروتئوس بیش از پانصد کروموزوم دارد، آنقدر کوچک که نمی توان آنها را مشاهده کرد.

تنفس در سراسر بدن انجام می شود. اسکلت گم شده است. تولید مثل آمیب غیرجنسی است. سلول آمیب نیز اندام حسی (از جمله تنفس) ندارد.

با این حال، آمیب تک سلولی نفس می کشد، به مواد شیمیایی، محرک های مکانیکی حساس است و از نور خورشید دوری می کند.

یکی از ویژگی های حیوان توانایی بازسازی است. این بدان معنی است که در صورت آسیب، سلول قادر خواهد بود با تکمیل قطعات از دست رفته خود را ترمیم کند. تنها شرط حفظ کامل هسته است، زیرا حامل تمام اطلاعات در مورد ساختار است. بدون هسته، ارگانیسم آمیب به سادگی خواهد مرد.

حرکت آمیب ها با کمک شبه پاها، به اصطلاح برونهای غیر دائمی سیتوپلاسم، که به آنها شبه پا نیز می گویند، رخ می دهد. غشای سلولی بسیار الاستیک است و می تواند در هر جایی کشیده شود. برای تشکیل یک شبه پا، سیتوپلاسم ابتدا از بدن بیرون زده، به طوری که شبیه شاخک های ضخیم به نظر می رسد. پس از آن، همان اقدامات انجام می شود، فقط به ترتیب معکوس - سیتوپلاسم به سمت داخل حرکت می کند، شبه پا پنهان می شود و در قسمت دیگری از بدن ظاهر می شود. این روش حرکت است که از داشتن شکل بدنی ثابت حیوان جلوگیری می کند. با وجود اندازه کوچکشان، موجودات نسبتاً سریع حرکت می کنند - حدود 10 میلی متر در ساعت.

آمیب به کمک شبه‌پایان حرکت می‌کند و به همین دلیل شکل بدن ثابتی ندارد

حیوانات تک سلولی چگونه غذا می خورند و نفس می کشند؟

چرخه زندگی آمیب کاملاً به نحوه غذا خوردن حیوان و شرایط محیطی بستگی دارد. رژیم غذایی پروتئوس شامل بقایای پوسیدگی، جلبک های تک سلولی، باکتری ها و همچنین میکروارگانیسم هایی با اندازه مناسب است. آمیب با گرفتن «شکار» با شبه‌پایان خود و کشیدن آن به داخل بدن تغذیه می‌کند. یک واکوئل در اطراف غذا تشکیل می شود که سپس شیره گوارشی وارد آن می شود. جالب اینجاست که فرآیند جذب و هضم بیشتر می تواند در هر قسمت از بدن و حتی در چندین قسمت به طور همزمان رخ دهد. مواد مغذی بدست آمده در طی هضم وارد سیتوپلاسم شده و صرف ساختن بدن آمیب می شود. در فرآیند جذب جلبک ها و باکتری ها، تک یاخته ها بلافاصله بقایای فعالیت های حیاتی را به خارج از بدن خارج می کنند و این می تواند در هر بخشی از سیتوپلاسم نیز رخ دهد.

مانند تمام تک یاخته های کلاس تک سلولی، پروتئاها فاقد اندامک های خاص هستند. تنفس در آمیب به دلیل جذب اکسیژن محلول در آب (یا مایع) توسط دستگاه سطحی رخ می دهد. غشای سلولی حیوان نفوذپذیر است و دی اکسید کربن و اکسیژن آزادانه از آن عبور می کنند.

چگونه تولید مثل می کنند؟

برای تولید نسل از تولید مثل غیرجنسی با تقسیم بدن به دو قسمت یکسان استفاده می شود. در مورد چند مرحله یک سلول هنگام تقسیم بیشتر بدانید.

این فرآیند فقط در فصول گرم اتفاق می افتد و شامل چندین مرحله است:

1. اولین چیزی که تحت شکافت قرار می گیرد هسته است. بیرون زده، کشیده می شود، انقباضاتی در آن ظاهر می شود که با کمک آن به دو قسمت کاملاً یکسان تقسیم می شود. در این حالت واگرایی کروموزوم های دختر به قطب های مخالف سلول مادر مشاهده می شود.
2. سپس سیتوپلاسم بین دو هسته تقسیم می شود. مناطق آن در اطراف هسته ها قرار گرفته و متمرکز شده اند و در نتیجه دو سلول جدید را تشکیل می دهند.
3. از آنجایی که در بدن آمیب واکوئل انقباضی فقط در یک نسخه وجود دارد، تنها به یک سلول جدید می رود. در دیگری از نو شکل گرفته است. شرح دقیق تری از فرآیند تقسیم و واگرایی کروموزوم ها در شکل نشان داده شده است.

تقسیم سلولی به این روش میتوز نامیده می شود، بنابراین دو موجود زنده به دست آمده یک کپی از "مادر" هستند. هیچ فرآیند جنسی وجود ندارد، بنابراین تبادل کروموزوم نیز رخ نمی دهد.

آمیب های معمولی خیلی سریع تولید مثل می کنند. با قضاوت بر اساس زمان، این موجود هر 3 ساعت به 2 سلول تقسیم می شود، بنابراین ارگانیسم آمیب عمر طولانی ندارد.

ویژگی های وجود و توسعه

چرخه زندگی ساده است. یک سلول منفرد، که بدن یک حیوان نیز هست، در طول رشد رشد می کند و با رسیدن به حالت بالغ، "تکثیر می شود" و با واگرایی کروموزوم های مادر به "کودکان" به دو بدن غیرجنسی تقسیم می شود. با قرار گرفتن در شرایط منفی برای زندگی (فصل سرد، خشک شدن از مخزن)، چنین سلولی می تواند برای مدتی "بمیرد". در همان زمان، بدن دستخوش تغییراتی می شود: کاذب ها جمع می شوند، آب از سیتوپلاسم آزاد می شود و کل ارگانیسم آمیب را می پوشاند و با تشکیل یک کیست، پوسته ای دوتایی تشکیل می دهد. پروتئا "یخ می زند". هنگامی که محیط قابل سکونت می شود، موجود "دوباره متولد می شود"، کیست آمیب باز می شود، پیشروها آزاد می شوند (برای حرکت به اطراف)، و موجود تولید مثل می کند. در این ویدیو می توانید به طور دقیق دریابید که آمیب چیست.

حیوانات در طبیعت اهمیت زیادی دارند. این منبع غذایی برای موجودات چند سلولی است (آمیب ها از کرم ها، سخت پوستان، بچه ماهی ها و نرم تنان مختلف تغذیه می کنند). پروتئا که در توده‌های آبی زندگی می‌کند، در طول زندگی خود آب را تمیز می‌کند، انواع مختلف میکروارگانیسم‌ها، باکتری‌ها و بخش‌های پوسیده جلبک‌ها را می‌خورد؛ ساده‌ترین آمیب‌های بیضه در تشکیل رسوبات گچ و سنگ‌های آهکی شرکت می‌کنند.

آمیب پروتئوس نامی آشنا برای همه است. این ساده ترین موجود تک سلولی است، همانطور که در مدرسه به ما آموزش داده شد. اما خیلی ساده نیست: تک سلولی؟ - آره! آیا ساده ترین است؟ - خیلی بعید است! نزدیک به 300 سال تحقیق بر روی آمیب ها، سوالات بیشتری نسبت به پاسخ ایجاد کرده است.

عکس ماکرو: آمیب پروتئوس 500 برابر بزرگنمایی شده است.

از سوی دیگر، انتخاب آمیب رایج توسط دانشمندان کاملاً موجه بود. اولاً، با اندازه بدن 0.5 میلی متر، این ارگانیسم یکی از بزرگترین موجودات در نوع خود است. ثانیاً، یک بدن کاملاً شفاف به ما امکان می دهد تا فرآیندهای رخ داده در یک موجود تک سلولی را با جزئیات بررسی و تجزیه و تحلیل کنیم. در نهایت، محققان با سادگی پروتئوس جذب شدند. این انتخاب نیز موجه بود زیرا هر کشف جدید فقط همین سادگی را از آمیب پروتئوس می گرفت...

در واقع، بسیار قابل توجه است که موجودی که آناتومی آن را می توان در یک یا حداکثر دو جمله توصیف کرد، شگفتی های بسیاری را برای علم به ارمغان آورده است. اولین آنها تقریباً 3 قرن پیش اتفاق افتاد ، اما فقط در دهه 50 قرن بیستم کشف شد. این یک واقعیت شناخته شده و به طور کلی پذیرفته شده است که آمیب توسط حشره شناس آلمانی راسل فون روزنگوف در سال 1757 پس از ریختن آب توسط خدمتکارش روی میکروسکوپ کشف شد. این دانشمند موجود کشف شده را "پروتئوس کوچک" نامید و حتی روش حرکت کشف خود را به تفصیل شرح داد. تنها 200 سال بعد، با تجزیه و تحلیل طرح های روزنگوف، می توان دریافت که او نه یک آمیب، بلکه یک ارگانیسم تک سلولی دیگر - پلومیکسیا را مشاهده کرده است.

نام "آمیب" تنها در سال 1822 ظاهر شد؛ ترجمه شده از یونانی به معنای "تغییر" یا "تغییرپذیری" است. در واقع، نمی توانید نام بهتری برای آمیب ها در نظر بگیرید که دائماً شکل بدن خود را تغییر می دهند. اولین محققان حتی ادعا کردند که این حیوانات میکروسکوپی شکل بدن خاصی ندارند، اما در اشتباه بودند. بدن یک آمیب بی حرکت در واقع شکلی دلخواه دارد که هر بار متفاوت از آمیب قبلی است. این حداقل عجیب است ، اما فقط با حرکت هدفمند شکل مشخصی به خود می گیرد: طول سلول بسیار دراز است ، چندین شبه پودی (برآمدگی) با اندازه های مختلف در قسمت جلویی ظاهر می شود که سیتوپلاسم به طور فعال به داخل پمپ می شود ، در حالی که هسته در قسمت عقب نسبت به قسمت های جهت سلول قرار دارد.

حرکت آمیب یکی از نشانه هایی است که توسط آن دانشمندان تعیین می کنند که آیا این آمیب متعلق به گونه ای خاص است یا خیر. به طور کلی، شناسایی آمیب یک فرآیند پیچیده است که همچنین نتیجه 100٪ نمی دهد. بنابراین، در آزمایشگاه‌ها کار با سویه‌های اصلاح‌شده با منشأ شناخته‌شده برای جلوگیری از مشکلات در هنگام مقایسه نتایج مختلف، معمول است.

حرکت آمیب پروتئوس زیر میکروسکوپ. بزرگنمایی 600 برابر

حرکت آمیبوئید یک فرآیند منحصر به فرد و فوق العاده جالب است. سیصد سال است که دانشمندان پروتئاس را از طریق میکروسکوپ مشاهده می کنند و به وضوح می بینند که چگونه جریان سیتوپلاسم به شبه پاد برخورد می کند و باعث رشد آن می شود و کم کم کل سلول را به جلو می برد. اما اینکه چه چیزی زیربنای این فرآیند است و با چه روش خاصی آمیب آندوپلاسم خود را وادار می کند تا در جهت درست حرکت کند، نمی توان به وضوح توضیح داد. فقط اخیراً مشخص شد که چندین مکانیسم عملاً نامرتبط مسئول حرکت آمیب هستند. در زیر پلاسمالما (غشای سلولی نازک) ساختار نسبتا پیچیده ای از پروتئین های میوزین و اکتین کشف شد که اساس بافت ماهیچه ای حیوانات چند سلولی را تشکیل می دهند. پس از این کشف، بسیاری از زیست شناسان به اتفاق آرا اعلام کردند: "چنین وسیله حرکتی پیچیده تنها می تواند در نتیجه تکامل طولانی مدت ایجاد شود."

نتایج کار متخصصان ژنتیک حتی تعجب آورتر بود. مشخص شد که تمام آمیب ها دارای طول ژنوم باورنکردنی برای موجودات تک سلولی هستند. بنابراین، ژنوم گونه Amoeba dubia از 690،000،000،000 (690 میلیارد) جفت نوکلئوتید تشکیل شده است؛ فقط فکر کنید، کل ژنوم انسان در حدود 2.9 میلیارد جفت قرار می گیرد. ژنوم آمیب پروتئوس از حدود 500 میلیارد جفت نوکلئوتید تشکیل شده است که در بیش از 500 جفت کروموزوم وجود دارد.

این واقعیت که آمیب پروتئا آسیب های مکانیکی را به خوبی تحمل می کند، دانشمندان را بر آن داشت تا آزمایشی بحث برانگیز انجام دهند: پیوند هسته و/یا سیتوپلاسم از یک موجود به موجود دیگر. در تئوری، همه مطمئن بودند که هسته پیوند شده در سویه دیگری ریشه خواهد داشت. اما در عمل همه چیز دقیقا برعکس بود. در طی این آزمایش‌ها، ویژگی مبهم دیگری آشکار شد: ویژگی‌های ارثی این تک یاخته به ژنوم ذخیره شده در هسته بستگی دارد و نه به آندوپلاسم که بخش عمده سلول را تشکیل می‌دهد.

آیا آمیب معمولی که ما آن را ساده ترین موجود تک سلولی می نامیم، اینقدر ساده است؟ اصلا! تمام حقایق فوق فقط یک بار دیگر این عبارت معروف را تأیید می کند: "ما خیلی کم می دانیم."

Lobopodia، برآمدگی های استوانه ای با جریان های سیتوپلاسمی داخلی.

آمیب ولگاریس
طبقه بندی علمی
نام علمی بین المللی
آمیب پروتئوس (رفیق.)
طبقه بندی در ویکی گونه ها تصاویر در ویکی‌مدیا کامانز این است NCBI EOL

ساختار آمیب

پوشش آمیب A. پروتئوستنها توسط غشای سیتوپلاسمی نشان داده می شود. به دلیل عدم وجود پوسته های سخت، سلول شکل ناپایداری دارد و برآمدگی های سیتوپلاسمی را تشکیل می دهد - pseudopodia (یا شبه پا). سیتوپلاسم سلول به قسمت بیرونی ژل مانند سبک تر تمایز می یابد هیالوپلاسم (اکتوپلاسم)، و شباهت تیره تر گرانولوپلاسم (اندوپلاسم)، به دلیل محتوای زیاد اجزاء و اندامک های مختلف به این نام نامگذاری شده است. در میان اندامک های سلولی می توان یک هسته، یک واکوئل انقباضی و بسیاری از واکوئل های گوارشی و همچنین دانه های مواد ذخیره سازی (پلی ساکاریدهای مختلف، قطرات چربی، کریستال های متعدد) را تشخیص داد.

این گونه دارای یک اسکلت سلولی نسبتاً پیچیده است. هیالوپلاسم توسط شبکه ای از ریز رشته های اکتین و میوزین نفوذ می کند - این یک لایه قشری است که با غشای سلولی مرتبط است و کل محتویات سلول (پروتوپلاست) را احاطه می کند. رشته ها به روش های مختلفی در سلول چیده شده اند. در یک آمیب متحرک، اکتین یک لایه بسیار نازک را در انتهای قدامی ("کلاهک هیالین") و انتهایی (اوروئید) تشکیل می دهد، در حالی که به سمت وسط سلول غلظت رشته های اکتین افزایش می یابد. میوزین در انتهای جلوی سلول نیز یک لایه نازک تشکیل می دهد که به سمت وسط افزایش می یابد و در انتهای عقب بر خلاف اکتین به حداکثر ضخامت خود می رسد. همچنین جهت گیری آنها در فضا متفاوت است. در یک سوم قدامی بدن آمیب متحرک، رشته های اکتین به صورت طولی قرار گرفته اند و توسط پل های مخصوص هم به غشای سلولی و هم به یکدیگر متصل می شوند. در انتهای خلفی، اکتین یک شبکه سه بعدی را تشکیل می دهد که در آن رشته های ضخیم میوزین قرار دارند.

تغذیه

آمیب پروتئوس با فاگوسیتوز، مصرف باکتری ها، جلبک های تک سلولی و تک یاخته های کوچک تغذیه می شود. تشکیل شبه‌پودیا زمینه‌ساز جذب غذا است. در سطح بدن آمیب، تماس بین پلاسمالما و ذره غذا رخ می دهد و یک "فنجان غذا" در این ناحیه تشکیل می شود. دیواره های آن بسته می شود و آنزیم های گوارشی شروع به سرازیر شدن به این ناحیه می کنند (با کمک لیزوزوم ها). به این ترتیب یک واکوئل گوارشی تشکیل می شود. سپس به بخش مرکزی سلول می رود و در آنجا توسط جریان های سیتوپلاسمی گرفته می شود. واکوئل با بقایای غذای هضم نشده به سطح سلول نزدیک شده و با غشاء ادغام می شود و در نتیجه محتویات را به بیرون پرتاب می کند. علاوه بر فاگوسیتوز، آمیب با پینوسیتوز - بلع مایعات مشخص می شود. در این حالت، انواژیناسیون هایی به شکل لوله ای در سطح سلول ایجاد می شود که از طریق آن یک قطره مایع وارد سیتوپلاسم می شود. واکوئل تشکیل دهنده با مایع از لوله جدا می شود. پس از جذب مایع، واکوئل ناپدید می شود. تنظیم اسمزی شامل این واقعیت است که یک واکوئل انقباضی ضربانی به طور دوره ای در سلول تشکیل می شود - واکوئلی که حاوی آب اضافی است و آن را خارج می کند.

حرکت و پاسخ به تحریک

بدن آمیب پروتئوس برآمدگی ها - شبه پاها را تشکیل می دهد. آمیب پروتئوس با رها کردن شبه‌پایان خود در یک جهت خاص، با سرعتی در حدود 0.2 میلی‌متر در دقیقه حرکت می‌کند. آمیب موجودات میکروسکوپی مختلفی را می شناسد که به عنوان غذا برای آن عمل می کنند. از نور شدید، تحریک مکانیکی و افزایش غلظت مواد محلول در آب (مثلاً از یک کریستال نمک خوراکی) دور می‌شود.

نظریه اصلی مدرن حرکت آمیب، نظریه "انقباض عمومی قشر مغز" است (گربکی، 1982). فرض بر این است که انقباض سه بعدی کمپلکس اکتو-میوزین، که قشر سلول را می‌سازد، منجر به فشرده‌سازی آندوپلاسم می‌شود و باعث می‌شود که به سمت انتهای قدامی سلول، جایی که قشر نازک‌ترین است، هدایت شود. مولکول‌های اکتین کروی (G-actin) که در انتهای عقب در نتیجه دپلیمریزاسیون اکتین فیبریلار (F-actin) که بخشی از قشر است تشکیل می‌شود، نیز به آنجا آورده می‌شوند. در نتیجه این انقباض، افزایش فشار در آندوپلاسم ایجاد می‌شود که سیتوپلاسم را از طریق لایه‌ای از ریز رشته‌ها در انتهای قدامی خود مانند غربال وارد می‌کند. در نتیجه، غشای انتهای قدامی سلول از قشر جدا شده و به بیرون بیرون زده است. همچنین، مولکول‌های G-اکتین (برخلاف ادخال‌های سیتوپلاسمی بزرگ) از «الک» رشته‌ای عبور می‌کنند، که سپس به فضای بین اسکلت سلولی و غشاء وارد لوبوپودیای در حال رشد می‌شوند. در سطح داخلی غشاء مراکز ویژه ای وجود دارد که G-اکتین را دوباره به F-actin پلیمریزه می کند که پایه ای برای تشکیل یک اسکلت سلولی جدید می شود. لایه تازه تشکیل شده از رشته ها شروع به انقباض می کند و به سیتوپلاسم فشار وارد می کند و بنابراین جریان آن به سمت عقب هدایت می شود و در نتیجه رشد لوبوپودیا متوقف می شود. در همان زمان، دپلیمریزاسیون لایه قبلی لایه برداری شده قشر رخ می دهد.

در کنار این نظریه، ذکر چند فرضیه پیش از آن نیز خالی از لطف نیست.

1. فرضیه «جریان فشار» ماست. فرض بر این بود که انقباض اسکلت سلولی در انتهای خلفی باعث ایجاد فشار اضافی می شود و باعث می شود آندوپلاسم به انتهای قدامی سلول حرکت کند، جایی که به طرفین گسترش یافته و به کلاهک هیالین می رسد. در ناحیه کورتیکال، انتقال آندوپلاسم به اکتوپلاسم اتفاق می افتد (به اصطلاح انتقال سل-ژل). با توجه به اینکه این فرآیندها به سرعت رخ می دهند، احساس جریان مداوم سیتوپلاسم ایجاد می شود که در نتیجه لوبوپودیا تشکیل می شود.
2. فرضیه آلن مشابه مورد قبلی، با این تفاوت که آلن معتقد بود که انقباضات آندوپلاسم نه در انتهای عقب، بلکه در قسمت جلو رخ می دهد. و در آنجا، انتقال از سل به ژل بلافاصله رخ می دهد، در نتیجه بخش جدیدی از آندوپلاسم سل مانند، همانطور که بود، به انتهای قدامی "کشیده" می شود و باعث رشد لوبوپودیا می شود. در ناحیه uroid، یک انتقال معکوس از ژل به sol رخ می دهد.
3. فرضیه سروین. او پیشنهاد کرد که همه سلول‌های آمیبوئید ممکن است مجموعه‌ای از مکانیسم‌های حرکتی متفاوت داشته باشند و تفاوت‌ها در حرکت گونه‌های مختلف در نتیجه درجات مختلف مشارکت یک مکانیسم دیگر در فعالیت حرکتی شکل می‌گیرد. بنابراین، طبق گفته Seravin، مکانیسم های توصیف شده توسط آلن و ماست ممکن است به طور همزمان رخ دهند.

زیستگاه

در کف مخازن تازه با آب راکد زندگی می کند، به ویژه در حوضچه ها و باتلاق های پوسیده که حاوی باکتری های زیادی هستند. اشکال حرکتی و شناور وجود دارد. هنگامی که شرایط محیطی برای آمیب بد است - کاهش دما در پاییز، خشک شدن از مخزن - آمیب گرد می شود، مصرف غذا را متوقف می کند و پوسته متراکمی تشکیل می دهد - کیست.

زیرمجموعه تک سلولی شامل حیواناتی می شود که بدن آنها فقط از یک سلول تشکیل شده است، که عمدتاً اندازه میکروسکوپی دارد، اما با تمام عملکردهای ذاتی بدن. از نظر فیزیولوژیکی، این سلول نشان دهنده یک ارگانیسم مستقل است.

دو جزء اصلی بدن تک سلولی سیتوپلاسم و هسته (یک یا چند) هستند. سیتوپلاسم توسط یک غشای خارجی احاطه شده است. دارای دو لایه است: بیرونی (سبک تر و متراکم تر) - اکتوپلاسم - و داخلی - آندوپلاسم. آندوپلاسم حاوی اندامک های سلولی است: میتوکندری، شبکه آندوپلاسمی، ریبوزوم ها، عناصر دستگاه گلژی، الیاف مختلف حمایت کننده و انقباضی، واکوئل های انقباضی و گوارشی و غیره.

زیستگاه و ساختار خارجی آمیب معمولی

ساده ترین ها در آب زندگی می کنند. این می تواند آب دریاچه، یک قطره شبنم، رطوبت خاک یا حتی آب درون ما باشد. سطح بدن آنها بسیار ظریف است و بدون آب فورا خشک می شود. آمیب از نظر خارجی مانند یک توده ژلاتینی مایل به خاکستری (0.2-05 میلی متر) به نظر می رسد که شکل دائمی ندارد.

جنبش

آمیب در امتداد پایین "جریان" می کند. بر روی بدن، برآمدگی هایی که شکل خود را تغییر می دهند به طور مداوم تشکیل می شوند - شبه پاها (شبه پا). سیتوپلاسم به تدریج در یکی از این برجستگی ها جریان می یابد، ساقه کاذب در چندین نقطه به بستر می چسبد و حرکت رخ می دهد.

ساختار داخلی

ساختار داخلی آمیب

تغذیه

آمیب در حین حرکت با جلبک‌های تک سلولی، باکتری‌ها و ارگانیسم‌های تک سلولی کوچک مواجه می‌شود، در اطراف آنها جریان می‌یابد و آنها را در سیتوپلاسم قرار می‌دهد و یک واکوئل گوارشی را تشکیل می‌دهد.

تغذیه آمیب

آنزیم هایی که پروتئین ها، کربوهیدرات ها و لیپیدها را تجزیه می کنند وارد واکوئل گوارشی می شوند و هضم درون سلولی اتفاق می افتد. غذا هضم و جذب سیتوپلاسم می شود. روش گرفتن غذا با استفاده از پاهای کاذب فاگوسیتوز نامیده می شود.

نفس

از اکسیژن برای تنفس سلولی استفاده می شود. هنگامی که نسبت به محیط خارجی کمتر می شود، مولکول های جدید وارد سلول می شوند.

تنفس آمیب

برعکس، مولکول های دی اکسید کربن و مواد مضری که در نتیجه فعالیت حیاتی انباشته شده اند، بیرون می آیند.

انتخاب

واکوئل گوارشی به غشای سلولی نزدیک می شود و به سمت بیرون باز می شود تا بقایای هضم نشده را به بیرون در هر نقطه از بدن آزاد کند. مایع از طریق کانال‌های لوله‌مانند نازکی که توسط پینوسیتوز ایجاد می‌شود، وارد بدن آمیب می‌شود. واکوئل های انقباضی آب اضافی را از بدن خارج می کنند. آنها به تدریج پر می شوند و هر 5-10 دقیقه به شدت منقبض می شوند و آب را به بیرون فشار می دهند. واکوئل ها می توانند در هر بخشی از سلول ظاهر شوند.

تولید مثل

آمیب ها فقط به صورت غیرجنسی تولید مثل می کنند.

تولید مثل آمیب

آمیب رشد کرده شروع به تولید مثل می کند. از طریق تقسیم سلولی اتفاق می افتد. قبل از تقسیم سلولی، هسته دو برابر می شود به طوری که هر سلول دختر کپی خود را از اطلاعات ارثی دریافت می کند (1). تولید مثل با تغییر در هسته آغاز می شود. کشیده می شود (2) و سپس به تدریج طولانی می شود (3.4) و از وسط کشیده می شود. شیار عرضی به دو نیمه تقسیم می شود که در جهات مختلف واگرا می شوند - دو هسته جدید تشکیل می شود. بدن آمیب با انقباض به دو قسمت تقسیم می شود و دو آمیب جدید تشکیل می شود. هر یک از آنها شامل یک هسته (5) است. در طول تقسیم، تشکیل اندامک های از دست رفته رخ می دهد.

در طول روز، تقسیم را می توان چندین بار تکرار کرد.

تولید مثل غیرجنسی- یک راه ساده و سریع برای افزایش تعداد فرزندان خود. این روش تولید مثل هیچ تفاوتی با تقسیم سلولی در طول رشد بدن یک ارگانیسم چند سلولی ندارد. تفاوت در این است که سلول های دختر یک ارگانیسم تک سلولی به عنوان سلول های مستقل از هم جدا می شوند.

واکنش به تحریک

آمیب تحریک پذیری دارد - توانایی حس کردن و پاسخ به سیگنال های محیط خارجی. با خزیدن بر روی اشیا، خوراکی ها را از غیرخوراکی تشخیص می دهد و با شبه پاهای خود آنها را می گیرد. او می خزد و از نور روشن پنهان می شود (1)

تحریکات مکانیکی و افزایش غلظت مواد مضر برای آن (2).

این رفتار که شامل حرکت به سمت یا دور شدن از یک محرک است، تاکسی نامیده می شود.

فرآیند جنسی

غایب.

تجربه شرایط نامطلوب

یک حیوان تک سلولی به تغییرات محیطی بسیار حساس است.

در شرایط نامساعد (هنگامی که مخزن خشک می شود، در فصل سرد)، آمیب ها کاذب را جمع می کنند. مقدار قابل توجهی آب و مواد از سیتوپلاسم بر روی سطح بدن آزاد می شود که یک پوسته دوگانه بادوام را تشکیل می دهد. یک انتقال به حالت استراحت وجود دارد - کیست (1). در کیست، فرآیندهای زندگی به حالت تعلیق در می آیند.

کیست های حمل شده توسط باد به گسترش آمیب کمک می کنند.

هنگامی که شرایط مساعد رخ می دهد، آمیب از پوسته کیست خارج می شود. کاذب را آزاد می کند و وارد حالت فعال می شود (2-3).

شکل دیگر محافظت، توانایی بازسازی (بازیابی) است. یک سلول آسیب دیده می تواند قسمت تخریب شده خود را تکمیل کند، اما تنها در صورتی که هسته حفظ شود، زیرا تمام اطلاعات مربوط به ساختار در آنجا ذخیره می شود.

چرخه زندگی آمیب

چرخه زندگی آمیب ساده است. سلول رشد می کند، رشد می کند (1) و به صورت غیرجنسی تقسیم می شود (2). در شرایط بد، هر ارگانیسمی می تواند "به طور موقت بمیرد" - به کیست تبدیل شود (3). هنگامی که شرایط بهبود می یابد، "به زندگی باز می گردد" و به شدت تکثیر می شود.

>> آمیب رایج، زیستگاه، ویژگی های ساختاری و عملکردهای حیاتی آن

جانوران تک سلولی یا تک یاخته

§ 3. آمیب معمولی، زیستگاه، ویژگی های ساختاری و عملکردهای حیاتی آن

زیستگاه، ساختار و حرکت آمیب.آمیب معمولی در لجن کف حوضچه هایی با آب آلوده یافت می شود. به نظر می رسد یک توده ژلاتینی بی رنگ کوچک (0.2-0.5 میلی متر) که به سختی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است، شکل خود را تغییر می دهد ("آمیب" به معنای "قابل تغییر" است). جزئیات ساختار آمیب را فقط می توان زیر میکروسکوپ دید.

بدن آمیب از سیتوپلاسم نیمه مایع تشکیل شده است که یک هسته کوچک تاولی درون آن محصور شده است. آمیب از یک سلول تشکیل شده است، اما این سلول یک ارگانیسم کامل است که وجود مستقلی دارد.

محتوای درس یادداشت های درسیفن آوری های تعاملی روش های شتاب ارائه درس فریم پشتیبانی می کند تمرین کارها و تمرینات کارگاه های خودآزمایی، آموزش ها، موارد، کوئست ها سوالات بحث تکلیف سوالات بلاغی از دانش آموزان تصاویر صوتی، کلیپ های ویدئویی و چند رسانه ایعکس، عکس، گرافیک، جداول، نمودار، طنز، حکایت، جوک، کمیک، تمثیل، گفته ها، جدول کلمات متقاطع، نقل قول افزونه ها چکیده هاترفندهای مقاله برای گهواره های کنجکاو کتاب های درسی پایه و فرهنگ لغت اضافی اصطلاحات دیگر بهبود کتب درسی و دروستصحیح اشتباهات کتاب درسیبه روز رسانی یک قطعه در کتاب درسی، عناصر نوآوری در درس، جایگزینی دانش منسوخ شده با دانش جدید فقط برای معلمان درس های کاملبرنامه تقویم برای سال؛ توصیه های روش شناختی؛ برنامه بحث دروس تلفیقی